زاوش محمدی: کارلوس کی روش سرمربی سابق ایران استاد بازی تدافعی است؛ آنچنان که می گویند تاکتیک های تدافعی او در سال 2008 باعث شد منچستریونایتد در لیگ قهرمانان سال 2008، رفت و برگشت بارسلونای قدرتمند را شکست دهد. بعدها فرگوسن هم به دفاع و تعریف و تمجید از کی روش پرداخت و گفت اگر یونایتد را ترک نمی‌کرد می توانست بهترین گزینه برای جانشینی‌اش باشد.

کی روش در تیم ملی ایران هم نشان داد چه تبحری در ایجاد سازمان دفاعی منظم دارد. وقتی کارلوس وارد تیم ملی شد، به این نتیجه رسید پاشنه آشیل ایران، کارهای تدافعی است. تیم ملی به سختی گل می‌زد اما در مقابل به راحتی هر چه تمام، گل می‌خورد. او توانست در کمتر از دو سال به خط دفاعی ایران سر و سامان بدهد، به شکلی که بعدها رقبای بزرگی چون آرژانتین، اسپانیا، پرتغال و تیم های دیگر، به سختی می‌توانستند دروازه تیم ملی را باز کنند. بلژیکی ها اتفاقا با همین نسخه کی روش توانستند تیم ملی پرتغال، تیم سابق کی روش را حذف کنند. دوشنبه شب و بامداد سه شنبه، بلژیکی با مهره های بسیار قوی، ترجیح داد  دفاع کند تا حمله. آنها با چند لایه دفاعی، مقابل خط حمله و خط هافبک قدرتمند پرتغال ایستادند. کریستیانو رونالدو همانطور که در بازی مقابل ایران نتوانست کاری کند، مقابل بلژیک هم مستاصل و درمانده بود، به شکلی که حتی در یک صحنه انگار از روی عصبانیت طوری به توپ ضربه زد که تیبو کورتوا به سادگی آن را بگیرد.

اینکه تیم ها دفاعی بازی کنند، چیز عجیبی نیست، مخصوصا اگر تیمی پرمهره مثل بلژیک باشد. بامداد امروز بلژیکی ها همه از برد مقابل پرتغال لذت بردند و جشن صعود گرفتند. بعدها در تاریخ کسی نمی پرسد آیا بلژیک دفاعی بازی کرد و برد یا هجومی بود؟ بلکه همه می گویند بلژیک برنده این بازی مهم بود. انگار این چیزها فقط و فقط در ایران تاریخ مصرف دارد…