حمله اصولگرایانه به کشورهایی که روسیه را تحریم ورزشی کردند/ چرا ورزش را سیاسی می کنید؟!

کمیته بین‌المللی المپیک، فدراسیون‌های جهانی و تمام آن‌هایی که ادعا دارند ورزش از سیاست جداست و صدا را در گلو می‌اندازند که دخیل کردن مسائل سیاسی با روح المپیک، منشور المپیک و میدان پاک ورزش منافات دارد فقط حرف مفت می‌زنند.
بله به همین صراحت، حرف مفت می‌زنند. از دید این‌ها ورزش از سیاست جداست، اما فقط تا زمانی که منافع آن‌ها در خطر نباشد، والا غیر از این ورزش عین سیاست و عجین شده با آن است. نمونه‌اش همین رفتار با ورزش و ورزشکاران روسیه در روزهایی است که تنش نظامی بین این کشور و اوکراین بالا گرفته و منجر به درگیری نظامی شده است. جالب است که درگیری بین دو کشور اتفاق می‌افتد، اما کشور سوم می‌آید وسط و می‌گوید با روسیه بازی نمی‌کنیم، حتی اگر به جام جهانی نرویم! این را لهستانی‌ها می‌گویند و جالب‌تر اینکه لوانوفسکی ستاره گلزن‌شان هم با تأیید این مطلب ناگهان حس انسان دوستی‌اش گل می‌کند و با لباس بایرن‌مونیخ پرچم اوکراین را به بازو می‌بندد و بعد هم می‌گوید: «نمی‌توانم تصور کنم در حالی که تجاوزات مسلحانه در اوکراین ادامه دارد، در مقابل تیم ملی روسیه بازی کنم. فوتبالیست‌ها و هواداران روسیه در این مورد مسئولیتی ندارند، اما ما نمی‌توانیم وانمود کنیم که هیچ اتفاقی رخ نداده است.»
آش وقتی شورتر می‌شود که سوئدی‌ها هم به میدان می‌آیند و می‌گویند ما هم در مرحله پلی‌آف با روسیه بازی نمی‌کنیم. در این بین یکی هم پیدا نمی‌شود که بگوید شما اول ببینید از پس جمهوری چک برمی‌آیید یا نه، بعد برای روسیه نقشه بکشید.
این همه حرف مفت نوبر است، آن هم در حالی که همه می‌گویند ورزش از سیاست جداست. دو کشور دیگر با هم می‌جنگند؛ بقیه دردشان گرفته و ناگهان تئوری‌پردازی‌های‌شان گل کرده است. راستی اگر لهستان با روسیه بازی نکند، محرومش می‌کنند یا اگر سوئد به شرط غلبه بر جمهوری چک حاضر نشد با روسیه روبه‌رو شود با جریمه و تحریم روبه‌رو می‌شود؟

پاسخ کاملاً مشخص است «خیر». چرا؟ چون اولاً حرف مفت می‌زنند و بازی می‌کنند و اینطور نیست که به خاطر مردم اوکراین قید حضور در جام جهانی را بزنند. در ثانی فعلاً آن‌ها می‌توانند ایدئولوژی‌پردازی کنند و هواخواه مردم مظلوم و ستمدیده اوکراین باشند. اینجا ورزش عین سیاست است. اینجا ورزشکار باید دغدغه مظلومیت مردم را داشته باشد و غصه بخورد به حال آن‌هایی که زیر بمباران هستند. اینجا ورزشکار باید پرچم مروت و جوانمردی را بالا ببرد و بگوید: «روسیه تو متجاوزی و من با تو مسابقه نمی‌دهم.»

حالا بیاید این طرف دنیا، جایی که سال‌هاست ما مظلومیت مردم فلسطین، یمن، افغانستان و سوریه را فریاد می‌زنیم و از آن‌ها دفاع می‌کنیم. می‌گوییم ما با ورزشکار رژیم صهیونیستی مقابله نمی‌کنیم، چون این رژیم نماد تبعیض نژادی، آپارتاید، کشتار، قتل و تجاورز است. اصلاً همه این‌ها به کنار، ما بیش از ۴۰ سال است که با این رژیم منحوس و کودک‌کش به صورت مستقیم و غیرمستقیم درگیر جنگ هستیم، آن وقت ورزش و ورزشکار ما به دلیل عدم رویارویی با نماینده‌های همین رژیم به راحتی محروم می‌شوند.
چطور ایدئولوژی امثال لوانوفسکی محترم است و در حالی که استفاده از نمادهای ملی و مذهبی در مسابقات فوتبال غیرقانونی است، او می‌تواند در آلمان و با پیراهن بایرن‌مونیخ پرچم اوکراین را به بازو ببندد، اما ورزشکار جوانمرد ایران و دیگر کشورهای اسلامی نمی‌تواند ایدئولوژی حمایت از مظلوم واقعی و ظلم‌ستیزی واقعی خود را نشان دهد.
آهای آن‌هایی که آن طرف آب نشسته‌اید و نقشه می‌کشید برای تحریم ورزش ایران به بهانه حمایت از فلسطین، آن‌هایی که می‌گویند اشغال فلسطین و کشتار مردم آن توسط رژیم صهیونیستی به رقابت‌های ورزشی ایران با صهیونیست‌ها ربطی ندارد، چرا امروز لال شده‌اند، چرا به لوانوفسکی نمی‌گویید به تو چه که در اوکراین چه می‌گذرد، تو مسابقه‌ات را بده و اگر خیلی هنر داری لهستان را به جام جهانی برسان، وگرنه محروم می‌شوی و ورزش کشورت تعلیق، ولی نه از این خبرها نیست؛ اینجا ورزش عین سیاست است، چون منافع استکبار به خطر افتاده است. به قول دوستی که نوشته بود اشغال اوکراین «اشغال» محسوب می‌شود، ولی اشغال فلسطین «تیله‌بازی».

۲۱۳۰۲