به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ اگر همین حالا از فوتبال دوستان بپرسید نامهای مشترک میان سپیدرود و پرسپولیس را برایتان بشمارند، قریب به اتفاقشان از شایان مصلح و حسین کعبی خواهند گفت. یا از شهاب کرمی و افشین ناظمی و اگر قدیمی تر باشند شاید رضا نیک نظر را به خاطر می آورند؛ اما شاید انگشت شمار باشند کسانی که از محمد نایب عباسی بگویند. کسی که نفسش به سرخهای رشت و تهران بند بود و آنقدر محبوب و خوشنام بود که حتی برای تیم ملی ایران هم دم میزد و یگانه بود.
او عاشق سپیدرود بود، هرچند او را با پرسپولیس شناختند. غفور جهانی زننده گل صعود ایران به جام جهانی ۱۹۷۸ به یاد می آورد که در آن روزها نشریات خارجی عکس “ممد بوقی” را بزرگ چاپ کردند و از توانایی او در به صدا درآوردن آن ساز غریب آنهم در طول یک مسابقه فوتبال متحیر بودند. آنهم در روزگارانی که هنوز وو وو زلا وارد فوتبال نشده بود: “روزنامه‌ها عکس‌های متفاوتی از او چاپ کرده بودند و از اینکه او چطور می‌تواند در مدت طولانی این بوق بزرگ را به صدا در بیاورد، متعجب بودند و زیر یکی از عکس‌هایش نوشته بودند: این آدم چه نفسی دارد. با برق 24 ولت هم نمی‌شود این بوق را زد! و به این ترتیب ممد بوقی هم کلی برای خودش معروف شد. “
