عیش و نوش وقیحانه و مثبت ۱۸ با یک فیل پر بیننده شد / عکس ها

برترین‌ها: فیلم Babylon ۲۰۲۲ به عنوان یک فیلم آمریکایی سال ۲۰۲۲ در ژانر کمدی-درام تاریخی به نویسندگی و کارگردانی دیمین شزل است و گروه گسترده‌ای از بازیگران شامل برد پیت، مارگو رابی، دیگو کالوا، جین اسمارت، جوان آدپو، و لی جون لیرا در برمی‌گیرد.

داستان از این قرار است که: در سال ۱۹۲۶ در لس آنجلس، مانوئل «مانی» تورس، یک مهاجر مکزیکی، به انتقال یک فیل به یک عیش و نوش وقیح و مملو از مواد مخدر باکانیلیا در عمارت مدیر اجرایی کینوسکوپ استودیوز کمک می‌کند. او به سرعت با نِلی لِروی، یک «ستاره» خودخواندهٔ جاه‌طلب و بی‌پروا از نیوجرسی آشنا می‌شود.

در حالی که این دو کوکائین مصرف می‌کنند، مانی تمایل خود را برای بودن بخشی از چیزی بزرگتر آشکار می‌کند. پس از اینکه یک بازیگر زن جوان به نام جین تورنتون در طی یک عمل اورولاگنیا با بازیگر مرد چاق اورویل پیکویک، بیش از حد مواد مخدر مصرف کرده و اُوِردوز می‌کند، مانی وظیفه می‌یابد که فیل را از میان جمعیت حاضر در مهمانی عبور دهد تا حواس آن‌ها را پرت کرده و جسد به بیمارستان انتقال داده شود.

در این مهمانی همچنین لیدی فی ژو، خواننده لزبین کاباره چینی آمریکایی، و سیدنی پالمر، ترومپت‌زن جاز آفریقایی آمریکایی حضور دارند. نلی که پر زرق و برق و رقصنده دیده می‌شود، به سرعت برای جایگزینی جین در یک فیلم کینوسکوپ استخدام می‌شود؛ در حین فیلمبرداری، او به‌طرز بی‌رحمانه‌ای از ستاره فیلم فراتر می‌رود و…

ستاره‌های حاضر در این فیلم در واقع روند موفقیت آن را تسریع بخشیده و باعث می‌شوند که کارگردان به‌خوبی بتواند روی زمینه‌هایی حتی کمی ضعیف هم مانور خوبی بدهد. به‌طورکلی در مورد فیلم البته انتقاد خاصی مطرح نشده و هنوز نمره IMDb آن ثبت نگردیده است؛ اما به‌هرحال انتظار می‌رود که با یک اثر پرحاشیه مواجه باشیم.

برد پیت توانسته در این اثر، یک نقش درخشان را ایفا کند. مارگو رابی هم پس از درخشش‌های متعدد خود در کنار ستارگانی چون ویل اسمیت و لئوناردو دیکاپریو، این بار هم توانسته به‌عنوان یک مکمل، بسیار خیره‌کننده عمل کند و این فیلم یکی از بهترین فیلم های مارگو رابی شده است. البته در مورد مدت‌زمان فیلم انتقادات زیادی می‌شود و برخی نیز بیش از چهل دقیقه این اثر را نالازم می‌دانند. البته این در مورد انتقاداتی که مطرح شده است یکسان نیست.

یکی از موضوعاتی که باید در مورد معرفی فیلم بابیلون به آن اشاره کنیم، قالب و جلوه بسیار عالی در مورد به نقش کشیدن اتفاقات قدیمی است از این جهت می‌توان این فیلم را در لیست بهترین فیلم های تاریخی قرار داد. کارگردان به‌خوبی روی جزئیات تمرکز کرده است. دهه 1920 هالیوود یکی از مهم‌ترین‌هاست و به همین منوال، اثراتی که در این زمان و بر مبنای این دوره زمانی ساخته می‌شوند، ریسک بزرگی را در خود می‌پرورانند.

در گیشه نیز به‌عنوان یک اثر موفق شناخته شد. در واقع در کنار آثاری چون: می‌خواهم با کسی برقصم، اکران گردید و در ابتدا پیش‌بینی می‌شد که فروش بسیار بالاتر از حد انتظار را برآورده سازد. درصورتی‌که ددلاین در مورد کاهش علاقه عموم مردم به این اثر، این‌گونه نوشته است: فیلم بابیلون زمان مناسبی را برای اکران پیدا نکرد و متأسفانه در شرایطی با اقبال عمومی مواجه نشد که هنوز مردم، درگیر بیماری کرونا بودند.

در مورد این اثر گفته می‌شود که تحت عنوان بمب گیشه شناخته می‌شود یعنی میزان فروش کل آن از میزان هزینه و تبلیغاتی که برای اثر شده است به‌مراتب کم‌تر خواهد بود.

نکته جالبی که درباره این فیلم وجود دارد حضور شخصیت چارلی چاپلین در این فیلم است. به گفته افراد آگاه، چارلی چاپلین در این فیلم به عنوان یک شخصیت مکمل حضور دارد و شخصیت اصلی داستان نیست.

یک وعده غذایی چهارگانه با مقدار بسیار زیادی مواد مخدر!

نظر منتقدان و مخاطبان متفاوت بود که عموماً فیلمبرداری، موسیقی و نقش‌آفرینی آن را تحسین کردند، اما در زمینهٔ فیلم‌نامه، کارگردانی، محتوای پیچیده و مدت زمان آن اختلاف نظر داشتند. به رغم آنکه این فیلم بمب گیشه بود و با بودجهٔ ۷۸ تا ۸۰ میلیون دلاری ۴۱٫۸ میلیون دلار فروش داشت، در مراسم گلدن گلوب نامزد دریافت پنج جایزه شامل بهترین فیلم – موزیکال یا کمدی شد. این فیلم در جوایز اسکار نیز نامزد سه جایزه شد.

گاهی اوقات فیلم «بابیلون» آشفته بازاری تمام عیار است اما این زیبایی زندگی و خود فیلم است که سبب شده تا این اثر به یکی از بهترین آثار در مورد سینما و یکی از بهترین فیلم‎‌های سال ۲۰۲۲ میلادی تبدیل شود. درواقع می‌شود اینطور گفت که فیلم «بابیلون» یک وعده غذایی چهارگانه است که با مقدار بسیار زیادی مواد مخدر طبخ شده را بهمراه خود برای بیننده دارد. دیمین شزل این اثر را همانند نامه‌ای عاشقانه به صنعت سینما ساخته که به دوره فیلم‌های صامت و همچنین آثار دیالوگ‌محور می‌پردازد و پرده از برخی از عیاشی‌های دیوانه‌وار آن دوران بر می‌دارد.

اگر بخواهیم در رابطه با ساختار روایی این فیلم صحبت کنیم می‌شود گفت که فیلم «بابیلون» مبالغه و تراژدی را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد و اعتماد به نفس دیمین شزل به عنوان یک هنرمند را در آغوش می‌گیرد و به او اجازه می‌دهد تا خودش را در کانون سینما قرار دهد. این مسئله در حالی است که دیمین شزل در تلاش است تا به جایگاه خود در این صنعت دست پیدا کند.

از لحاظ تکنیکال فیلم «بابیلون» از سکانس‌های فوق‌العاده قوی‌ای بهره می‌برد، به خصوص آن‌هایی که روی کاراکتر مارگو رابی متمرکز هستند اما این اثر به طور کلی تمرکز و انسجام کافی را ندارد و اصلا از شخصیت‌های مکمل داستان پشتیبانی نمی‌کند. ایده‌های جالبی در این اثر وجود دارند اما ساختار داستانی و همچنین جلوه‌های شیدایی این اثر ممکن است باب میل همه نباشد.

فیلم «بابیلون» به ما یادآور می‌شود که فیلم‌های سینمایی حال حاضر در حال نابودی هستند و باید سراغ گیم رفت تا با حضور خود در فضای مجازی دنیای سینماتیک را تجربه کنیم… شاید باید فیلم «بابیلون» را یک اثر آشفته و جاه‌طلبانه توصیف کرد. مارگو رابی بیشترین تلاش خودش را می‌کند اما فیلم‌نامه به خوبی فضا را برای نقش‌آفرینی او فراهم نکرده است. این اثر، نامه‌ای عاشقانه به سینما است که باعث شد از سینما متنفر شوم.

بگذارید کمی شاعرانه حرف بزنیم؛ فیلم «بابیلون» قصیده‌ای جسورانه، بی‌پروا و در عین حال آشفته در مورد سینما به شمار می‌رود که ساخته یکی از پرپشتکارترین و برجسته‌ترین فیلمسازان حال حاضر دنیای سینما است. این فیلم به طور همزمان ماهرانه و آشفته است. (شاعرانه کارگردان را زیر بار تمسخر گرفتم!) فیلم «بابیلون» آشفته بازاری داغ به شمار می‌رود که اصلا درون مایه خوبی ندارد و بدترین فیلم دیمین شزل و یکی از بدترین آثار سال ۲۰۲۲ میلادی است.

در ادامه نظر برخی از افراد در مورد این اثر تازه را مشاهده می‌کنید:

استیون واینتراب:  فیلم «بابیلون» یک وعده غذایی چهارگانه است که با مقدار بسیار زیادی مواد مخدر طبخ شده است. دیمین شزل این اثر را همانند نامه‌ای عاشقانه به صنعت سینما ساخته که به دوره فیلم‌های صامت و همچنین آثار دیالوگ‌محور می‌پردازد و پرده از برخی از عیاشی‌های دیوانه‌وار آن دوران بر می‌دارد.

__________________________________________________________________________________________________________

پری نمیروف: فیلم «بابیلون» از سکانس‌های فوق‌العاده قوی‌ای بهره می‌برد، به خصوص آن‌هایی که روی کاراکتر مارگو رابی متمرکز هستند اما این اثر به طور کلی تمرکز کافی ندارد و اصلا از شخصیت‌های مکمل داستان پشتیبانی نمی‌کند. ایده‌های جالبی در این اثر وجود دارند اما ساختار داستانی و همچنین جلوه‌های شیدایی این اثر ممکن است باب میل همه نباشد.

__________________________________________________________________________________________________________

اسکات منزل: فیلم «بابیلون» را می‌توان یک اثر آشفته و جاه‌طلبانه توصیف کرد. مارگو رابی بیشترین تلاش خودش را می‌کند اما فیلم‌نامه به خوبی فضا را برای نقش‌آفرینی او فراهم نکرده است. این اثر، نامه‌ای عاشقانه به سینما است که باعث شد از سینما متنفر شوم.

___________________________________________________________________________________________________________

اریک وبر: فیلم «بابیلون» آشفته بازاری داغ به شمار می‌رود که اصلا درون مایه خوبی ندارد و بدترین فیلم دیمین شزل و یکی از بدترین آثار سال ۲۰۲۲ میلادی است.

___________________________________________________________________________________________________________

کلیتون دیویس: نیمه اول فیلم «بابیلون» عالی است و احتمالا بتواند در سطح اینترنت به محبوبیت بسیار زیادی دست پیدا کند. مارگو رابی در نقش خود درخشیده و موسیقی متن ساخته جاستین هورویتز (Justin Hurwitz) نیز فوق‌العاده است.

__________________________________________________________________________________________________________

کورتنی هاوارد: فیلم «بابیلون» تصویری سرکش و بیدادگرانه از دوران طلایی و لذت‌گرای هالیوود ارائه می‌کند. مارگو رابی واقعا عالی است و دیگو کالوا (Diego Calva) نقش‌آفرینی پرشوری ارائه داده است. طراحی لباس و صحنه نیز فوق‌العاده به نظر می‌رسند.

___________________________________________________________________________________________________________

جف نلسون: فیلم «بابیلون» حماسه‌ای جسورانه و هالیوودی است که کاملا بیننده‌ها را شوکه می‌کند. مارگو رابی و دیگو کالوا فوق‌العاده ظاهر شده‌اند و دیمین شزل نیز توانسته سبک خاص خودش را در این اثر بگنجاند.