پارکینسون یک اختلال پیشرونده است که بر سلول های عصبی مغز که مسئول حرکت بدن هستند تأثیر می گذارد.
وقتی نورون‌های تولید کننده دوپامین می‌میرند، علائمی مانند لرزش، کندی، سفتی و مشکلات تعادلی ایجاد می‌شود. درمان شامل داروها، رژیم غذایی، ورزش و جراحی تحریک مغزی عمیق است و بر روی کاهش علائم بیماری تمرکز می‌کند تا شیوه زندگی فعال تری ایجاد شود. بیماری که بیشتر بزرگسالان سالمند را درگیر می‌کند و کمتر در جوانان دیده می‌شود !
علائم پارکینسون
علائم و نشانه‌های پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
لرزش: لرزش معمولاً از یک اندام شروع می‌شود که اغلب دست یا انگشتان دست است. ممکن است فرد انگشت شست و سبابه را به هم بمالد که به آن لرزش پیل رولینگ گفته می‌شود. ممکن است لرزش در هنگام استراحت وجود داشته باشد.
حرکت آهسته (برادی کینزی): ممکن است با گذشت زمان بیماری پارکینسون حرکت را کند کرده و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. قدم‌های فرد هنگام راه رفتن کوتاه تر می‌شود. بلند شدن از صندلی دشوار می شود. فرد هنگام راه رفتن پاهای خود را روی زمین می‌کشد.
سفتی عضلات: سفتی عضلات می تواند در هر قسمت از بدن رخ دهد. عضلات سخت می‌تواند دردناک باشد و دامنه حرکت را محدود کند.
اختلال در قامت و تعادل: فرد می‌تواند قامت خمیده پیدا کند یا ممکن است دچار مشکل تعادل شود.
از دست دادن حرکات اتوماتیک: ممکن است توانایی انجام حرکات ناخودآگاه از جمله چشمک زدن، لبخند زدن یا حرکت دست ها هنگام راه رفتن کاهش پیدا کند.
تغییرات تکلم: تکلم ممکن است آرام، سریع، مبهم یا با تردید باشد و بیشتر حالت یکنواخت و بدون بالا و پایین های معمول را داشته باشد.
تغییرات نوشتار: نوشتن می تواند دشوار شود و دست خط فرد کوچک به نظر برسد.
چه کسانی در معرض خطر پارکینسون هستند ؟
وراثت: اگر یکی از بستگان نزدیک فرد به بیماری پارکینسون مبتلا باشد احتمال ابتلا به این بیماری در او افزایش می یابد. با این حال اگر در خانواده خود بستگان زیادی با بیماری پارکینسون نداشته باشید خطر ابتلای شما اندک است.
جنسیت: مردان بیشتر از زنان در معرض بیماری پارکینسون هستند.
قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن در معرض علف کش‌ها و سموم دفع آفات ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کمی افزایش دهد.
راه‌های درمان
بیماری پارکینسون قابل درمان نیست؛ اما داروها اغلب می‌توانند بطور چشمگیری به کنترل علائم شما کمک کنند. در بعضی از موارد بعدی ممکن است توصیه به عمل جراحی شود
پزشک همچنین ممکن است تغییرات سبک زندگی، به خصوص ورزش هوازی مداوم را نیز توصیه کند.
ورزش ممکن است قدرت عضلات، انعطاف پذیری و تعادل شما را افزایش دهد. ورزش همچنین می‌تواند حال شما را بهبود بخشیده و افسردگی یا اضطراب را کاهش دهد.
در بعضی موارد فیزیوتراپی که بر تعادل و کشش تمرکز دارد نیز مهم است. یک پاتولوژیست زبان می‌تواند به بهبود مشکلات تکلم بیمار کمک کند. همچنین فعالیت‌های روزمره زندگی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، استحمام و نوشتن برای مبتلایان به پارکینسون می‌تواند دشوار باشد. یک متخصص کاردرمانی می‌تواند تکنیک‌هایی را به شما نشان دهد که زندگی روزمره را آسان تر می‌کند.
