روشهای تولید مخزن فایبرگلاس

صنعت پرورش دهندگان دام و طیور، صنایع تجاری و سازمانهای دولتی برای ذخیره، حمل و نقل و استفاده از آب، کودها، آفت کشها و نمک ها به مخازن وابسته هستند. اگرچه مخازن ساخته شده از مواد پلاستیکی (مخزن های پلی اتیلنی) مدت هاست که محبوبیت داشته اند، علاقه به مخازن ساخته شده از فایبرگلاس به دلیل مزایای خاص خود رو به افزایش است. این رشد چشمگیر به این دلیل است که مخازن فایبرگلاس اغلب بیشتر از مخازن پلی عمر می کنند و قابل تعمیر هستند. در این مقاله مخازن ذخیره سازی فایبرگلاس را بررسی می کنیم. اگر به فکر اضافه کردن مخازن جدید یا جایگزینی مخازن فعلی خود هستید، این نشریه (همراه با سایر نشریاتی که مخازن فولاد ضد زنگ را بررسی می کنند) را حتما مطالعه کنید.

این اطلاعات باید به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام مخزن برای صنعت شما مناسب است. مخازن فایبرگلاس قیمت بیشتری نسبت به مخازن پلی اتیلن دارند، اما می توانند محصول بیشتری را ذخیره کنند که می تواند در هزینه ها صرفه جویی ایجاد کند. ظرفیت ذخیره سازی بیشتر به تولیدکنندگان این فرصت را می دهد که محصول را زمانی که قیمت ها پایین است خریداری کنند. به عنوان مثال، یک مزرعه غلات 1500 هکتاری می تواند تا 80000 گالن کود در سال مصرف کند. اگر ظرفیت ذخیره سازی دارید، می توانید در زمانی که قیمت ها در پایین ترین حد خود هستند، خرید عمده ای انجام دهید و در هزینه صرفه جویی کنید.

برای برخی، این سوال این است که چقدر طول می کشد تا هزینه انجام شده برای یک مخزن با صرفه جویی در خرید عمده قابل محاسبه باشد. در این مباره یکی از کشاورزان محاسبه کرده است که برای هزینه کردن مخازن بزرگتر، اتصالات و نیروی کار مزرعه 700 هکتاری غلات خود سه سال طول می کشد تا کودهای عمده بخرد. این فقط کشاورزان نیستند که به مخزن فایبرگلاس نیاز دارند. به دلایل مسئولیت، برخی از شرکت های کاربردی تجاری از حمل آفت کش ها در مخازن پلی بزرگ در کامیون ها و تریلرهای خود به مخازن فایبر گلاس کوچکتر و بادوام تر روی آورده اند.

شرکت ها اغلب مخازن پلی اتیلنی را که دارای 500 تا 1000 گالن محصول هستند با مخازن فایبر گلاس که 100 تا 500 گالن را در خود جای می دهند جایگزین می کنند. حمل محصول کمتر بر روی کامیون به این معنی است که هر گونه احتمال خرابی و یا از دست رفتن محصول کوچکتر قابل کنترل است. در دراز مدت، این می تواند به معنای آلودگی کمتر، مشکلات کمتر، هزینه های پاکسازی محیطی کمتر باشد. اما اگر مخازن کامیون ها کوچکتر می شوند، چرا از فایبرگلاس استفاده کنیم؟ برخی از شرکت ها حرکت به سمت فایبرگلاس را به عنوان یک “سیاست بیمه ای” می بینند. بسیاری از بیمه نامه های تجاری شامل پوشش هزینه آلودگی نیستند، ممکن است صراحتاً مسئولیت آلودگی را حذف کنند، یا پوشش بسیار محدودی داشته باشند.

مخازن فایبر گلاس بادوام تر ممکن است در هنگام تصادف بدون ایراد باقی بمانند اما مخازن پلی اتیلنی اینطور نیست (فایبرگلاس ممکن است ترک بخورد، اما شکسته نشود). این آرامش بیشتر یکی از دلایلی است که برخی از آنها پول بیشتری برای مخازن فایبرگلاسی پرداخت می کنند، همچنین با گسترش فعالیت کشاورزان و نیاز به خرید و ذخیره مقادیر بیشتری کود مایع در مزرعه، علاقه به مخازن فایبرگلاس بیشتر شده است. نوسان قیمت کود و در دسترس بودن محصول دو دلیل تاثیرگذار بر روند ذخیره سازی بیشتر محصول در مزرعه است. وجود موجودی در دسترس و آماده برای استفاده در هر زمان که نیاز باشد فاکتوری مجزا است.

مخازن فایبرگلاس در واقع پلاستیک تقویت شده با فایبر گلاس (FRP) هستند (یعنی مخازن پلاستیکی هستند که با فایبرگلاس تقویت شده اند)، مشابه روشی که به کمک میلگرد سازه بتن را تقویت می کنند. برای ساخت این مخازن دو روش وجود دارد: روش دستگاه خردکن و روش پیچشی رشته‌ها. درک چگونگی ساخت مخازن فایبر گلاس به شما بینشی در مورد مزایایی که می توانند ارائه دهند، ایجاد می کند.

• در روش دستگاه خردکن، سازنده از قالب‌های فلزی برای تشکیل دو سمت بالا و پایین مخزن استفاده می‌کند. آنها این کار را با عبور دادن یک رشته شیشه ای پیوسته از یک دستگاه خرد کن انجام می دهند که شیشه را به قطعات 3 تا 5 اینچی برش می دهد. به طور همزمان، دستگاه رزین، مایع و یک سخت کننده را با شیشه در هنگام خروج از دستگاه مخلوط می کند. رزینی که سازنده برای مخزن فایبرگلاس استفاده می کند بسیار مهم است. رزین ماده ای مایع و پلاستیک مانند است که محتویات مخزن را نگه می دارد و از نفوذ آن به دیواره های مخزن جلوگیری می کند. همه رزین های فایبرگلاس یکسان نیستند و با کیفیت های متفاوت به بازار تولیدکنندگان ارائه می شوند. رزین هایی وجود دارند که با نمک ها و روغن ها، با کودها و آفت کش ها یا با اسیدها سازگار هستند. بسته به کاربرد مورد نظر مخزن تولید شده، سازنده رزین مناسب را با فایبرگلاس مخلوط می کند. همیشه محصولات را در مخازنی که با رزین‌های سازگار ساخته شده‌اند ذخیره کنید. رشته شیشه ای در واقع چندین رشته شیشه است که بسیار شبیه به تعدادی از الیاف در یک طناب است.
  محصولات ناسازگار در مخازن می توانند باعث از کار افتادن پیش از موعد مخزن شوند. فایبرگلاس از چندین لایه ساخته شده است و می تواند تا 2 روز با دستگاه خردکن طول بکشد تا یک لایه تشکیل شود. یکنواختی دیوار به اپراتور دستگاه بستگی دارد. بسته به سیستم رزین، 10 تا 40 دقیقه طول می کشد تا هر لایه سرد و سخت شود. تعداد لایه هایی که یک مخزن تمام شده نیاز دارد به اندازه و محل بکارگیری مخزن بستگی دارد. به عنوان یک قاعده کلی، ضخامت دیواره های جانبی مخزن 1/2 تا 3/4 اینچ و کف مخزن تا 1.125 اینچ باید ضخامت داشته باشد. اغلب بالا، پایین و وسط مخازن به طور جداگانه ساخته می شوند. ساخت قسمت بالا و پایین مخازن با ظرفیت 5000 تا 10000 گالن در یک ساعت و ساخت دیواره های جانبی تا دو ساعت طول می کشد. سپس یک قسمت بالا و پایین تمام شده با پرچ یا سایر اتصال دهنده ها به دیواره جانبی متصل می شود. سپس سازنده لایه های نهایی را روی مخزن بیرونی تولید می کند تا پرچ ها و تکه های جداگانه دیگر از یکدیگر قابل تشخیص نباشند. لوازم جانبی (مانند یک سوراخ بزرگ 24 اینچی برای تمیز کردن ( که در اصطلاح فنی به آن مانوی می گویند و یک سوراخ 3 اینچی کوچکتر برای اتصالات رزوه‌دار) پس از مونتاژ کامل مخزن اضافه می‌شوند.
  آخرین لایه اعمال شده روی مخزن یک پوشش رنگ یا ژل مانند است که به محافظت از رزین در برابر اشعه ماوراء بنفش کمک می کند. ژل کت یک رنگ رزینی است که ضخیم تر از رنگ های معمولی است. رنگ نهایی مخزن به رنگ یا پوشش ژل بستگی دارد. بدون پوشش ژل، اشعه ماوراء بنفش همان تاثیری را که روی مخازن پلی اتیلن در طولانی مدت ایجاد می کند، روی مخازن فایبرگلاس نیز تاثیر می گذارد.

• روش پیچشی رشته‌ها: دومین گزینه برای ساخت مخازن فایبر گلاس روش پیچشی رشته‌های شیشه نامیده می شود. با این روش، شیشه به صورت حصیری از رشته شیشه ای بلند و پیوسته از یک قرقره به دور یک قالب مخزن دوار پیچیده می شود. پایین مخزن از قبل به دیواره های جانبی متصل شده است. برخی از شرکت ها به صورت دستی یک مخزن FRP را در اطراف درز ایجاد شده توسط این دو قطعه اعمال می کنند و به جای مخلوط کردن رزین و سخت کننده ها با شیشه توسط روش پیچشی رشته‌ها فقط رزین را به پایین هر لایه اضافه می کند. غلتک ها مخزن فایبرگلاس را در جای خود نگه داشته و حباب های هوا را از بین می برند. تعداد لایه های رزین و شیشه ای که مخزن تمام شده دارد به اندازه آن بستگی دارد. در مرحله بعد، سازنده پایه های بیرونی فایبرگلاس را در بالای مخزن می پوشاند (به این لایه حلقه برش گفته می شود). رشته های فایبرگلاس شبیه طناب هستند، اما هر طناب از حدود 60 رشته تشکیل شده است. سپس با چرخیدن قالب، رشته ها کشیده می شوند و مخزن را احاطه می کنند. پس از خشک شدن مخزن ها و رزین، قالب منقبض می شود و و این امکان وجود دارد که مخزن خارج شود. سازنده یک حلقه فولادی را نزدیک دهانه بالایی قرار می دهد تا از فرو ریختن انتهای باز رشته های شیشه ای جلوگیری کند. آخرین مرحله در این فرآیند قرار دادن قسمت بالایی روی مخزن اف آر پی است که با پرچ های مخصوص در جای خود ثابت می شود. یک دستگاه خرد کن، لایه های فایبرگلاس باقی مانده را اضافه می کند. پس از تکمیل، سازنده هر روزنه ای را که برای اتصالات در نظر گرفته شده است با اتصالات مخصوص می پوشاند.

این دو روش، روش های اصولی ساخت مخازن فایبرگلاس هستند که روش دوم در کشور مورد استفاده قرار می گیرد. شما عزیزان نیز می توانید با تماس به کارشناسان ما در بخش فروش مخزن ّFRP، اطلاعات بیشتری در مورد آن‌ها کسب کنید.