بنا بر اعلام سازمان پزشکی قانونی ایران سال گذشته (۱۴۰۰) ۵۸۶ هزار و ۲۸۳ مصدوم نزاع به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند. ۳۰ درصد از کل ارجاعات به بخش معاینات بالینی پزشکی قانونی مربوط به آسیب‌دیدگان ناشی از نزاع و درگیری است و سهم عمده این درگیری‌ها هم در خیابان و در درون خانواده‌ها اتفاق افتاده است.
خود سازمان پزشکی قانونی نیز اذعان دارد که بخشی از جراحات و ضایعات ناشی از درگیری‌ها به دلایل مختلف به پزشکی قانونی گزارش نمی‌شود و لذا آمار یادشده لزوما بازتاب‌دهنده میزان واقعی مشاجرات و تنازعات منتهی به درگیری‌های فیزیکی و آسیب‌های ناشی از آن نیست. از این رو عدم افزایش قابل توجه در آمار ارجاعات امسال به پزشکی قانونی هم می‌تواند با واقعیت فاصله داشته باشد، چرا که بر اساس بسیاری از گزارش‌ها شمار منازعات و درگیری‌های خیابانی و خانوادگی در سال‌های اخیر در ایران رو به افزایش بوده است.
سازمان پزشکی قانونی در گزارش خود نوشته است که خشم و عصبانیت آنی در میان شهروندان به بروز رفتارهایی توام با درگیری فیزیکی و ضرب و جرح منجر می‌شود که عوارض ناشی از آن نه تنها زندگی فرد آسیب دیده بلکه زندگی فرد ضارب را نیز مختل و دچار بحران می کند.
جامعه‌شناسان و روانشناسان، خشم و تمایل به درگیری‌های فیزیکی را به فقدان آموزش‌های مربوط به مهار خشم و عصبانیت، ضعف فرهنگ گفت‌وگو و عدم ارائه الگوهای مناسب برای پر کردن اوقات فراغت افراد نسبت می‌دهند.
در سال‌های اخیر مشکلات معیشتی ناشی از تحریم‌ها و سوءمدیریت حکومت، افزایش بیکاری، فقر و فاقه، گسترش شدید حاشیه‌نشینی که بنا بر برخی برآوردها حالا شامل یک چهارم جمعیت کشور می‌شود و احساس تبعیض و بی‌عدالتی از عوامل کاهش فاحش آستانه تحمل شهروندان تلقی می‌شوند.
