۸ تراشه‌ی برتر تاریخ گوشی‌های اندرویدی

طی سال‌های گذشته چندین تراشه‌ی قدرتمند برای گوشی‌های اندرویدی عرضه شده و در این زمینه می‌توانیم به نام‌هایی مانند کوالکام، مدیاتک، سامسونگ و هواوی اشاره کنیم. همچنین برخی شرکت‌ها مانند Texas Instruments، انویدیا و ST-Ericsson هم برای مدتی شانس خود را در این حوزه امتحان کردند اما در نهایت شکست خوردند. بعد از بررسی بدترین چیپست‌های موبایل، حالا قصد داریم به طیف مقابل یعنی ۸ تراشه‌ی برتر تاریخ گوشی‌های اندرویدی نگاهی بیندازیم.

۱. اسنپدراگون ۸۰۰ و ۸۰۱

سال ۲۰۱۳ شاهد رقم خوردن تحول مهمی در زمینه‌ی تراشه‌ی گوشی‌های اندرویدی بودیم. انویدیا تلاش‌های خود را برای ساخت تراشه‌های موبایل کاهش داد، Texas Instruments در حال تعطیل کردن بخش مربوط به این تراشه‌ها بود و شرکت ST-Ericsson هم شکست در این حوزه را پذیرفت. به دلیل همین تحولات، کوالکام موفق شد اکثریت سهم بازار را از آن خود کند ولی با وجود این برتری، نوآوری در زمینه‌ی تراشه‌های موبایل را متوقف نکرد.

در سال ۲۰۱۳ اسنپدراگون ۸۰۰ معرفی شد که قرار بود جای اسنپدراگون ۶۰۰ را پر کند. اگرچه اسنپدراگون ۶۰۰ نسبت به نسل قبلی ارتقای چندان مهمی محسوب نمی‌شد، ولی اسنپدراگون ۸۰۰۰ با پردازنده و پردازنده‌ی گرافیکی کاملا جدید عرضه شد که به‌خصوص در زمینه‌ی گرافیکی بیش از ۲ برابر سرعت نسل قبلی را ارائه می‌داد. این شرکت در اوایل سال ۲۰۱۴ از اسنپدراگون ۸۰۱ رونمایی کرد که نسبت به نسل قبلی اندکی سرعت بیشتری به ارمغان می‌آورد. اما هر دو تراشه در بین رقبا توجهات زیادی را جلب کردند.

اسنپدراگون ۸۰۰ و ۸۰۱ در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ در تعدادی از مهم‌ترین گوشی‌های اندرویدی مانند ال‌جی G3، وان‌پلاس وان، گلکسی S5 و سری سونی اکسپریا Z مورد استفاده قرار گرفتند و نام خود را در تاریخ گوشی‌های اندرویدی ثبت کردند.

۲. اگزینوس ۷۴۲۰

به اعتقاد برخی از کارشناسان، اگزینوس ۷۴۲۰ بهترین تراشه‌ی تولید شده از طرف سامسونگ محسوب می‌شود. این تراشه در سال ۲۰۱۵ با فناوری ساخت ۱۴ نانومتری به عنوان نخستین چیپست ۶۴ بیتی سامسونگ عرضه شد. برخلاف اسنپدراگون ۸۱۰ که آن هم ۶۴ بیتی بود، این تراشه مشکل داغ شدن بیش از حد نداشت. به همین خاطر در آن سال سامسونگ برای سری گلکسی S6 صرفا از اگزینوس ۷۴۲۰ استفاده کرد.

از بین امکانات این تراشه می‌توانیم به پردازنده‌ی ۸ هسته‌ای و پردازنده‌ی گرافیکی Mali-T760 اشاره کنیم. به لطف قدرت این چیپست و بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری، سری گلکسی S6 عملکرد بسیار خوبی را برای کاربران ارائه می‌کردند. همچنین در آن زمان شرکت‌هایی مانند ال‌جی و HTC چاره‌ای جز استفاده از اسنپدراگون ۸۱۰ یا تراشه‌ی ضعیف‌تر اسنپدراگون ۸۰۸ نداشتند و به همین خاطر با انتقادات زیادی روبرو شدند.

۳. اسنپدراگون ۶۲۵

در کنار تراشه‌های پرچم‌دار، باید به یک تراشه‌ی ارزان‌قیمت به عنوان یکی از بهترین تراشه‌های گوشی‌های اندرویدی هم اشاره کنیم. اسنپدراگون ۶۲۵ در سال ۲۰۱۶ عرضه شد و اگرچه از قدرت پردازشی فوق‌العاده‌ای بهره نمی‌برد، اما یک انتخاب ایدئال برای شرکت‌هایی بود که به دنبال ارائه‌ی عمر باتری مناسب و سطح خوبی از عملکرد می‌گشتند.

گوشی‌هایی مانند سری موتو Z Play و ردمی نوت ۴ به لطف همین تراشه و بدون نیاز به استفاده از باتری‌های غول‌پیکر، عمر باتری دو روزه برای کاربران خود ارائه دادند. اگرچه عملکرد پردازنده و پردازنده‌ی گرافیکی این تراشه چندان ایدئال نبود، اما کاربران در استفاده‌ی روزمره با مشکل خاصی روبرو نمی‌شدند.

شیائومی برای تعداد زیادی از گوشی‌های خود از این تراشه استفاده کرد و حتی برخی بر این باور هستند که این تراشه برای مدت طولانی‌تر از حد لازم مورد استفاده قرار گرفته است. اما در هر صورت این تراشه به حدی از محبوبیت و موفقیت رسید که کوالکام در سال ۲۰۱۷ اسنپدراگون ۴۵۰ را معرفی کرد که عملا جانشین ارزان‌تر اسنپدراگون ۶۲۵ محسوب می‌شود. اسنپدراگون ۴۵۰ برای گوشی‌هایی مانند گلکسی A11، A20s و ردمی ۵ مورد استفاده قرار گرفت.

۴. کایرین ۹۷۰

هواوی سال‌ها قبل بودجه‌ی هنگفتی را به طراحی تراشه‌های موبایل اختصاص داد و در اواسط دهه‌ی ۲۰۱۰ شاهد ارائه‌ی رقبای قدرتمندی از طرف این شرکت بودیم. این شرکت در سال ۲۰۱۷ با معرفی کایرین ۹۷۰ نشان داد که می‌خواهد رقبا را کنار بزند و در این حوزه به یکی از نام‌های ماندگار تبدیل شود. برای اولین بار، این شرکت از یک چیپست مجهز به واحد پردازش عصبی رونمایی کرد.

این شرکت چینی در مراسم رونمایی از کایرین ۹۷۰ اعلام کرد که به لطف این مشخصه، گوشی‌های مبتنی بر آن در زمینه‌ی تشخیص منظره برای ثبت عکس‌های بهتر، ترجمه‌ی آفلاین، بهبود مدیریت عملکرد و کاهش صدای محیط حرف بیشتری برای گفتن خواهند داشت. چند هفته بعد از این چیپست، اپل از A11 رونمایی کرد که آن هم از چنین مشخصه‌ای بهره می‌برد. در سال بعد هم کوالکام و سامسونگ به بهره‌گیری از این مشخصه برای تراشه‌های خود روی آوردند. در حال حاضر تقریبا تمام تراشه‌ها از بخش جداگانه‌ای برای پردازش‌های مربوط به هوش مصنوعی بهره می‌برند.

۵. هلیو G90T

مدیاتک بعد از اینکه چیپست پرچم‌دار هلیو X30 در سال ۲۰۱۷ موفقیت چندانی به دست نیاورد، به مدت چند سال توسعه‌ی تراشه‌های پرچم‌دار را کنار گذاشت و در عوض بیش از پیش روی ساخت چیپست‌های مقرون‌به‌صرفه تمرکز کرد. اما اواسط ۲۰۱۹ یک تراشه‌ی عالی برای گوشی‌های اندرویدی به نام هلیو G90T از طرف این شرکت معرفی شد.

این تراشه به حدی قدرتمند بود که مدیاتک آن را به عنوان چیپست مناسب گیمینگ معرفی کرد. در کنار استفاده از ۲ هسته‌ی A76 و ۶ هسته‌ی A55، باید به وجود پردازنده‌ی گرافیکی Mali-G76 MP4 هم اشاره کنیم. در همان زمان طبق بررسی‌های صورت گرفته، ردمی نوت ۸ پرو مجهز به این تراشه موفق شد می ۹T مجهز به اسنپدراگون ۷۳۰ را شکست دهد. این یک موفقیت بزرگ برای مدیاتک محسوب می‌شد زیرا اسنپدراگون ۷۳۰ به هیچ عنوان تراشه‌ی ضعیفی نبود. مدیاتک سپس مدل نسبتا بهتر این تراشه را تحت عنوان G95 ارائه کرد که گوشی‌هایی مانند ریلمی ۷ و ردمی نوت ۱۰S از آن بهره‌مند شدند. روی هم رفته این تراشه نشان داد که علاقه‌مندان به اجرای بازی‌های مختلف دیگر لازم نیست فقط از بین تراشه‌های کوالکام دست به انتخاب بزنند.

۶. اسنپدراگون ۶۶۰

با وجود اینکه اسنپدراگون ۶۶۰ در سال ۲۰۱۷ عرضه شده، ولی همچنان تراشه‌هایی مانند اسنپدراگون ۶۶۲ و ۴۶۰ از طراحی مبتنی بر آن بهره می‌برند. این تراشه یکی دیگر از محصولات مهمی است که تحول قابل توجهی را در بین تراشه‌های میان‌رده ایجاد کرد. کوالکام برای این تراشه از ۴ هسته‌ی قدرتمند A73 و ۴ هسته‌ی A53 رونمایی کرد که نسبت به نسل قبلی عملکرد بسیار بهتری را ارائه می‌کردند.

از برخی جهات می‌توانیم اسنپدراگون ۶۶۰ را به عنوان برادر کوچک‌تر اسنپدراگون ۸۳۵ در نظر بگیریم زیرا بین این دو شباهت‌هایی از نظر برخی ویژگی‌ها وجود دارد. از بین گوشی‌های مهم مبتنی بر آن هم می‌توانیم به مواردی مانند نوکیا ۷ پلاسف ردمی نوت ۷ و شیائومی می A2 اشاره کنیم.

۷. اسنپدراگون ۸۵۵

این تراشه‌ی ۷ نانومتری برای اولین بار پردازنده‌ی مبتنی بر ۳ بخش را ارائه کرد؛ به طور مشخص در پردازنده‌ی آن، هسته‌ها به سه بخش کاملا قدرتمند، معمولی و کم‌مصرف تقسیم شده‌اند و در ادامه این رویکرد برای دیگر تراشه‌های پرچم‌دار این شرکت و حتی دیگر شرکت‌ها مورد استفاده قرار گرفت. همچینن باید به پشتیبانی از وای‌فای ۶ و مودم ۵G جداگانه هم اشاره کنیم.

این تراشه همچنین از دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی، بلوتوث ۵.۱، فیلمبرداری ۴K HDR و فناوری شارژ Quick Charge 4 Plus پشتیبانی می‌کرد. در حقیقت این تراشه آنچنان قدرتمند و جذاب بود که کوالکام با اعمال کمی تغییرات، آن را دوباره با نام اسنپدراگون ۸۶۰ عرضه کرد و حالا گوشی‌هایی مانند پوکو X3 پرو از این تراشه‌ی قدرتمند گوشی‌های اندرویدی بهره می‌برند.

۸. اسنپدراگون ۷۶۵G

اگرچه دوران ۵G در سال ۲۰۱۹ با معرفی تراشه‌های پرچم‌دار مبتنی بر این فناوری آغاز شد، اما از سوی دیگر این اسنپدراگون ۷۶۵G بود که در سال ۲۰۲۰ توانست استقبال از این فناوری را به طور قابل توجهی افزایش دهد. اسنپدراگون ۷۶۵G اولین چیپست میان‌رده‌ی ۵G کوالکام محسوب می‌شود که از فرکانس‌های زیر ۶ گیگاهرتز و امواج میلی‌متری ۵G پشتیبانی می‌کند و در آن سال راهی تعداد زیادی از گوشی‌های میان‌رده و مقرون‌به‌صرفه شد.

اگرچه پردازنده‌ی موجود در این تراشه نسبت به نمونه‌های پرچم‌دار حرف زیادی برای گفتن ندارد، اما در هر صورت نمی‌توانیم قدرت مناسب آن را کتمان کنیم. با این حال این تراشه بی‌نقص نبود و مثلا پردازنده‌ی گرافیکی آن در برابر تراشه‌های پرچم‌دار قدیمی‌تر هم نمی‌توانست عرض اندام کند. با وجود اینکه این تراشه می‌توانست بسیاری از بازی‌ها را به خوبی اجرا کند، ولی برای نمایشگرهای مبتنی بر رفرش ریت بالا مناسب نبود. اما با وجود این مشکلات، این تراشه توانست استقبال از فناوری ۵G را در بین گوشی‌های مختلف افزایش دهد.

منبع: Android Authority